DE VROUW VAN ZWAARDEN
Brief
Uit het duister schrijf ik
je een brief, gesloten
in mijn huis, mijn hand
in het licht, peinzend
over hoe het papier
in jouw handen komt.
Ik zie geen letters meer
jouw beeld in mijn hoofd.
Het geeft niet of je dit
hoe lang je ernaar kijkt.
Je hoeft niet te komen.
Je bent er als adres.
==
Beweging
We moeten soms schandelijke
dingen doen omdat we eenzaam zijn.
Elke beweging is goed of slecht
en we moeten bewegen
als een graszode onder
een scherpe ploegschaar
is ieder van ons een kuil
voor de ander, in bed of aarde.
Beweging
We moeten soms schandelijke
dingen doen omdat we eenzaam zijn.
Elke beweging is goed of slecht
en we moeten bewegen
als een graszode onder
een scherpe ploegschaar
is ieder van ons een kuil
voor de ander, in bed of aarde.
==
De vrouw van zwaarden
1
Waar je naakt ligt te slapen
je arm geheven, het licht
vloeiend over je borst
het laken met schaduwen
weggegleden van je heup
ben je het meest van jezelf.
Daar ben ik het dichtst
bij je, nader kan het niet.
Mijn ogen nemen jou in.
2
Zij wordt geboren uit papier
een oog nog dicht, een wimper
de aanzet van haar neus
dan haar hoofd twee maal
in spiegelbeeld: de vrouw
van zwaarden, nog slapend
slapend tussen de regels.
Het bewolkt landschap
laat zien wat gebeurt.
3
Je haar valt als water
buiten gezien door het raam
waarvoor je ligt te rusten.
Je ogen gesloten, glimlachend
omdat je weet dat ik kijk.
De bedrand verzamelt duister.
Het stroomt en het stroomt.
Waarom zouden we nog wachten
tot het allemaal droogvalt?
4
Nu het lijkt of je slaapt
geeft het niet dat je dood
gaat - je ligt met je mond
half in het kussen. De lamp
haalt nauwelijks de hoek
van de kamer met het bed.
De warmte van je huid
zal blijven gloeien
in de kou die ik vergeet.
De vrouw van zwaarden
1
Waar je naakt ligt te slapen
je arm geheven, het licht
vloeiend over je borst
het laken met schaduwen
weggegleden van je heup
ben je het meest van jezelf.
Daar ben ik het dichtst
bij je, nader kan het niet.
Mijn ogen nemen jou in.
2
Zij wordt geboren uit papier
een oog nog dicht, een wimper
de aanzet van haar neus
dan haar hoofd twee maal
in spiegelbeeld: de vrouw
van zwaarden, nog slapend
slapend tussen de regels.
Het bewolkt landschap
laat zien wat gebeurt.
3
Je haar valt als water
buiten gezien door het raam
waarvoor je ligt te rusten.
Je ogen gesloten, glimlachend
omdat je weet dat ik kijk.
De bedrand verzamelt duister.
Het stroomt en het stroomt.
Waarom zouden we nog wachten
tot het allemaal droogvalt?
4
Nu het lijkt of je slaapt
geeft het niet dat je dood
gaat - je ligt met je mond
half in het kussen. De lamp
haalt nauwelijks de hoek
van de kamer met het bed.
De warmte van je huid
zal blijven gloeien
in de kou die ik vergeet.
==
Droom
Je lachte, je liep naar me toe
alsof je hier woonde. De appel
waarin je beet. Een beetje hijgend
met herinnering aan wat rijmde.
Vreemd hoe jouw beeld de dag
doordringt en hoe alles
opgenomen wordt in heugenis
mooier dan geschiedenis.
Droom
Je lachte, je liep naar me toe
alsof je hier woonde. De appel
waarin je beet. Een beetje hijgend
met herinnering aan wat rijmde.
Vreemd hoe jouw beeld de dag
doordringt en hoe alles
opgenomen wordt in heugenis
mooier dan geschiedenis.
==
Passage
Je liep rood in het landschap
trots, en de wind golfde
door je jurk en je haar
dat vloekte met het katoen.
De hond aan je leidsel trok
in den blinde, begreep niets
van wat je teweegbracht, jijzelf
evenmin, rood in het groen.
Ze keerden het gras
toen ik langsreed
tot ik het niet meer zie.
Passage
Je liep rood in het landschap
trots, en de wind golfde
door je jurk en je haar
dat vloekte met het katoen.
De hond aan je leidsel trok
in den blinde, begreep niets
van wat je teweegbracht, jijzelf
evenmin, rood in het groen.
Ze keerden het gras
toen ik langsreed
tot ik het niet meer zie.
==
Het diepe water
Het laatste moment bij het water.
Er gebeurde iets met haar ogen.
Ze leken donkerder en kleiner
te worden, krinpende cirkel.
Zij trok naar binnen
beweging waarin ik mee moest.
Zij werd zeer eigen
ook een teder embleem.
Het diepe water
Het laatste moment bij het water.
Er gebeurde iets met haar ogen.
Ze leken donkerder en kleiner
te worden, krinpende cirkel.
Zij trok naar binnen
beweging waarin ik mee moest.
Zij werd zeer eigen
ook een teder embleem.
==
Begin
Hoe alles begon uit het niets
zonder enig begrip voor kleur.
Er was alleen jij, altijd
zonder tijd, in het wit.
En jij zei 'licht'
en ook het duister begon.
En de weg naar jou toe
het gras, water en lucht
kregen jouw glans
tot iedereen het zag.
Begin
Hoe alles begon uit het niets
zonder enig begrip voor kleur.
Er was alleen jij, altijd
zonder tijd, in het wit.
En jij zei 'licht'
en ook het duister begon.
En de weg naar jou toe
het gras, water en lucht
kregen jouw glans
tot iedereen het zag.
==
Gebrek aan fantasie
Alleen maar de kamer binnengaan
samen, een tas in de hand, een jas
misschien een bos bloemen, wijn
en twee glazen in de tas.
Verder niets, wellicht het bed
even zien, opgemaakt, het bad
leeg en schoon, de verborgen
belichting, de deur nog open.
Gebrek aan fantasie
Alleen maar de kamer binnengaan
samen, een tas in de hand, een jas
misschien een bos bloemen, wijn
en twee glazen in de tas.
Verder niets, wellicht het bed
even zien, opgemaakt, het bad
leeg en schoon, de verborgen
belichting, de deur nog open.
==
Misleiding
Ik omcirkelde je huis
brieven en telefoongesprekken
in mijn tas, ik zweeg een week
Toen belde ik je uit bed
en schreeuwde door de hoorn.
Je gooide je deur open
en liet me binnenstormen.
Ik rukte alle prenten
van de muur, verscheurde
je post, vertrapte je planten.
Sprakeloos zag je mijn angst
tot ik je neerhaalde op de vloer.
Misleiding
Ik omcirkelde je huis
brieven en telefoongesprekken
in mijn tas, ik zweeg een week
Toen belde ik je uit bed
en schreeuwde door de hoorn.
Je gooide je deur open
en liet me binnenstormen.
Ik rukte alle prenten
van de muur, verscheurde
je post, vertrapte je planten.
Sprakeloos zag je mijn angst
tot ik je neerhaalde op de vloer.
==
Verloren huis
Kijk niet om, zei je nog.
Ik loop mank van je slag
maar ik moet vluchten
met alles wat me lief is.
Jij blijft staan naast
vallende meubels, krakend hout.
Het dak valt open. Niets
kan de kamer redden.
Achter me hoor ik
het branden van het bed.
Verloren huis
Kijk niet om, zei je nog.
Ik loop mank van je slag
maar ik moet vluchten
met alles wat me lief is.
Jij blijft staan naast
vallende meubels, krakend hout.
Het dak valt open. Niets
kan de kamer redden.
Achter me hoor ik
het branden van het bed.
==
Terugreis
Niet doen, fluister ik
als jij dichterbij komt
je hand aan mijn jas.
De trein wacht, nog even
blijf niet staan.
Je duwt je van me weg.
Ik wil je zien lopen
naar waar je woont.
Nu duurt de terugreis.
Terugreis
Niet doen, fluister ik
als jij dichterbij komt
je hand aan mijn jas.
De trein wacht, nog even
blijf niet staan.
Je duwt je van me weg.
Ik wil je zien lopen
naar waar je woont.
Nu duurt de terugreis.
==
Alauda arvensis
Je laat je nog even zien
dichtbij, maar al onbereikbaar
trillend dans je om me heen.
Je wijkt in een zwierig afscheid.
Dan klim je omhoog
de blauwe lucht in
steeds hoger en je begint
te zingen tot ik duizelend
wegval, tegen de zon in.
Je trappelt in de lucht
onzichtbaar bijna - je vult
de ruimte met pure aanwezigheid.
Alauda arvensis
Je laat je nog even zien
dichtbij, maar al onbereikbaar
trillend dans je om me heen.
Je wijkt in een zwierig afscheid.
Dan klim je omhoog
de blauwe lucht in
steeds hoger en je begint
te zingen tot ik duizelend
wegval, tegen de zon in.
Je trappelt in de lucht
onzichtbaar bijna - je vult
de ruimte met pure aanwezigheid.
==
Verplaatsing
Duizenden vogels in twee bomen
de achterhoede in de lucht
de bomen zwart in knop.
Toen ze wegvlogen
veerden de takken op.
Het zoemende slaan van vleugels
een drift van beweging
met een geluid dat nergens
dan hier te horen valt.
Een geluid van drift
en ontsnapping, nog hangend
rond de boom.
Verplaatsing
Duizenden vogels in twee bomen
de achterhoede in de lucht
de bomen zwart in knop.
Toen ze wegvlogen
veerden de takken op.
Het zoemende slaan van vleugels
een drift van beweging
met een geluid dat nergens
dan hier te horen valt.
Een geluid van drift
en ontsnapping, nog hangend
rond de boom.
==
Hemellichaam
Je schreeuwt zonder stem
terwijl je naar me glimlacht
en je zuigt me naar je toe
als een gat vol licht.
Suis heen, laat me gaan.
Nee, blijf staan, ik wil
luisteren naar je stilte
zien hoe het uitdooft.
Hemellichaam
Je schreeuwt zonder stem
terwijl je naar me glimlacht
en je zuigt me naar je toe
als een gat vol licht.
Suis heen, laat me gaan.
Nee, blijf staan, ik wil
luisteren naar je stilte
zien hoe het uitdooft.
==
Weg
Als je geen toekomst
word je verleden
zoals je weg bent
in een ruimte
waar ik niet ben.
Als je lacht in de zon
naar een toevallige
passant, het glas
aan je lippen
nauwelijks drinkend.
Eenvoudige handelingen
terwijl je denkt.
Je buigt voorover
pakt een brief op
kijkt naar de telefoon.
Weg
Als je geen toekomst
word je verleden
zoals je weg bent
in een ruimte
waar ik niet ben.
Als je lacht in de zon
naar een toevallige
passant, het glas
aan je lippen
nauwelijks drinkend.
Eenvoudige handelingen
terwijl je denkt.
Je buigt voorover
pakt een brief op
kijkt naar de telefoon.
==
Verzoening
Maanden doof onder water
blind voor je zon.
Tegen de loodkleurige lucht
achter mij de zon, opnieuw
een boog, zo kleurig
dat het na het violet
niet op kan: nog eens
geel. groen, boven de stad
waar ik weg was.
Verzoening
Maanden doof onder water
blind voor je zon.
Tegen de loodkleurige lucht
achter mij de zon, opnieuw
een boog, zo kleurig
dat het na het violet
niet op kan: nog eens
geel. groen, boven de stad
waar ik weg was.
==
Embleem
Het hangt desperaat
in het borrelglas
halfvol water
de steel gekromd
kroonbladeren nog paars
met een blad hijgend
over de rand van het glas
het Maarts Viooltje.
Embleem
Het hangt desperaat
in het borrelglas
halfvol water
de steel gekromd
kroonbladeren nog paars
met een blad hijgend
over de rand van het glas
het Maarts Viooltje.
==
Kleur
De wereld is vol kleur
die 's nachts verdwijnt
en 's morgens komt.
In het verblindend licht
is zwart een troost
na de brand van chromaat.
's Nachts is het geel
verdwenen, het blauw
een donkere vlek.
*
Opgenomen worden door kleur
drie muren loodrecht op elkaar
die zich in wit versterken.
Blijf kijken, geef antwoord.
Maar hoe kijk ik bij ontij
als ik zelf niet verdwijn?
De voorstelling is van mij
de troost van koeien
twee koeien, de koppen
naast elkaar, zusters
godinnen bij de grens
en het portret van Dante
in blauw op de muur
maar vriendelijker, jong
en nog voor Beatrijs.
*
Hoe in de avond
vooral het wit
zich kleurt, geen wit
blijkt te zijn
en hoe later
de kleur krimpt.
*
Kleur vasthouden in een bunker
half onder duinzand verscholen
maar met een glazen dak.
Kleur heeft een tijdelijk
bestaan, nachtschade
ochtendgeluk als zij terug is.
Kleur
De wereld is vol kleur
die 's nachts verdwijnt
en 's morgens komt.
In het verblindend licht
is zwart een troost
na de brand van chromaat.
's Nachts is het geel
verdwenen, het blauw
een donkere vlek.
*
Opgenomen worden door kleur
drie muren loodrecht op elkaar
die zich in wit versterken.
Blijf kijken, geef antwoord.
Maar hoe kijk ik bij ontij
als ik zelf niet verdwijn?
De voorstelling is van mij
de troost van koeien
twee koeien, de koppen
naast elkaar, zusters
godinnen bij de grens
en het portret van Dante
in blauw op de muur
maar vriendelijker, jong
en nog voor Beatrijs.
*
Hoe in de avond
vooral het wit
zich kleurt, geen wit
blijkt te zijn
en hoe later
de kleur krimpt.
*
Kleur vasthouden in een bunker
half onder duinzand verscholen
maar met een glazen dak.
Kleur heeft een tijdelijk
bestaan, nachtschade
ochtendgeluk als zij terug is.
==
Pruimen
Als je zo veel van kleur
houdt dat je dagen, weken
studeert op dit rood purper
inlevend wit gevangen
pruimen in een neteldoek
gebonden in restjes touw
van de markt meegebracht
gedurende kilometers wandeling
gloeiend tegen het duister
van een onbekende achtergrond
dan mag je ze eten, sap
en vreugde blijven bestaan.
Pruimen
Als je zo veel van kleur
houdt dat je dagen, weken
studeert op dit rood purper
inlevend wit gevangen
pruimen in een neteldoek
gebonden in restjes touw
van de markt meegebracht
gedurende kilometers wandeling
gloeiend tegen het duister
van een onbekende achtergrond
dan mag je ze eten, sap
en vreugde blijven bestaan.
==
Hommage aan R
Er is verlangen in je ogen
als je over de ontbijttafel
kijkt naar verten achter mij.
Je luistert naar de stem
in de radio die lente
en weinig wind voorspelt.
Je denkt aan bloemen
in de tuin, aan vochtige
vruchtbare aarde.
Terugkerend tot de thee
en het dagelijks proza
hoor je nu pianomuziek.
Hommage aan R
Er is verlangen in je ogen
als je over de ontbijttafel
kijkt naar verten achter mij.
Je luistert naar de stem
in de radio die lente
en weinig wind voorspelt.
Je denkt aan bloemen
in de tuin, aan vochtige
vruchtbare aarde.
Terugkerend tot de thee
en het dagelijks proza
hoor je nu pianomuziek.
==
Telefoon
Juist in het zwijgen
toont zij haar liefde
gewond, in zichzelf
een masker, een kuil.
De telefoon gaat tevergeefs
of je de hoorn neemt of niet.
Ik weet niet wat ik
je ga zeggen - de woorden
komen als jij komt
als ik sta te wachten.
Telefoon
Juist in het zwijgen
toont zij haar liefde
gewond, in zichzelf
een masker, een kuil.
De telefoon gaat tevergeefs
of je de hoorn neemt of niet.
Ik weet niet wat ik
je ga zeggen - de woorden
komen als jij komt
als ik sta te wachten.
==
Verlangen
Laat het nu eens in de diepte
slaan, een omgekeerde heilige
geest die dit beeld: hij staat
er lang, ik zie hem in zijn lengte
vreemde geliefde, belachelijk.
Toen sloeg het toch ook in
waar hij naast me zat.
Laat het tot me doordringen
dit beeld zodat ik verder
vriendelijk kan kijken, lachen
zodat hij niet meer fascineert.
Kom heilige geest: wees wreed, genees.
Verlangen
Laat het nu eens in de diepte
slaan, een omgekeerde heilige
geest die dit beeld: hij staat
er lang, ik zie hem in zijn lengte
vreemde geliefde, belachelijk.
Toen sloeg het toch ook in
waar hij naast me zat.
Laat het tot me doordringen
dit beeld zodat ik verder
vriendelijk kan kijken, lachen
zodat hij niet meer fascineert.
Kom heilige geest: wees wreed, genees.
==
Op weg
Je staat maar nauwelijks
op gras op blote voeten
of je gaat al weg van huis
de wei over naar de bosrand.
Nu sta je nog te kijken
naar je handen, je witte
bloes steekt helder af.
Wat trekt je in het duister?
Wat wil je met je handen?
Laat ze maar los, kijk
waar je loopt, denk
niet meer aan huis.
Op weg
Je staat maar nauwelijks
op gras op blote voeten
of je gaat al weg van huis
de wei over naar de bosrand.
Nu sta je nog te kijken
naar je handen, je witte
bloes steekt helder af.
Wat trekt je in het duister?
Wat wil je met je handen?
Laat ze maar los, kijk
waar je loopt, denk
niet meer aan huis.
==
Pelgrimage
Nog maar net vertrokken
uit de stad en nu al dorstig.
Hij vraagt water aan het meisje
bij de put maar ziet niet
hoe zij kijkt naar zijn ogen
terwijl zij het kruikje vult.
Hij wendt zich naar het pad
waar de anderen lopen.
Zij ziet hem nachtblind gaan.
Zij moet terug naar het huis
bij de stadswal. Hoe lang
gaat hij? Wie lest zijn dorst?
Pelgrimage
Nog maar net vertrokken
uit de stad en nu al dorstig.
Hij vraagt water aan het meisje
bij de put maar ziet niet
hoe zij kijkt naar zijn ogen
terwijl zij het kruikje vult.
Hij wendt zich naar het pad
waar de anderen lopen.
Zij ziet hem nachtblind gaan.
Zij moet terug naar het huis
bij de stadswal. Hoe lang
gaat hij? Wie lest zijn dorst?
==
Ontdekking
De vrouw slaat het gordijn
in ??n ruk open om het naakte
lichaam van de ander prijs
te geven aan het volle licht.
Zij ligt verzadigd achterover
in haar diepe slaap onwetend
maar in het plotselinge licht
begint haar huid te glanzen
in een geopenbaard geheim
buik en benen warm wit
de schaduw van haar borsten
zacht gekleurd tegen het bed.
Ontdekking
De vrouw slaat het gordijn
in ??n ruk open om het naakte
lichaam van de ander prijs
te geven aan het volle licht.
Zij ligt verzadigd achterover
in haar diepe slaap onwetend
maar in het plotselinge licht
begint haar huid te glanzen
in een geopenbaard geheim
buik en benen warm wit
de schaduw van haar borsten
zacht gekleurd tegen het bed.
==
Thuiskomst
De voet van het standbeen
is dooraderd, al ben je niet oud.
Je knoopt vermoeid je jurk open
voor het bed met de dichte brieven.
Koffers staan te wachten
op het licht van morgen of
later, maar de handtas
wil snel geïnspecteerd.
De bloemen willen uitgepakt
en water, kunnen één nacht
wachten, maar de brieven niet.
Kom in bed, open het dek.
Thuiskomst
De voet van het standbeen
is dooraderd, al ben je niet oud.
Je knoopt vermoeid je jurk open
voor het bed met de dichte brieven.
Koffers staan te wachten
op het licht van morgen of
later, maar de handtas
wil snel geïnspecteerd.
De bloemen willen uitgepakt
en water, kunnen één nacht
wachten, maar de brieven niet.
Kom in bed, open het dek.
==
Interieur
Vier dunne stoelen om tafel
in de bijna lege kamer
die steeds lichter wordt
bij het raam de fauteuil
van opa, van ondergang
gered, de stoelen praten
nog wat na in de ochtend.
Zij wachten op de dingen
die gaan komen: mensen.
Nu alleen het milde licht
op het tafelkleed, asbak
schotels, dienstbaarheid.
Interieur
Vier dunne stoelen om tafel
in de bijna lege kamer
die steeds lichter wordt
bij het raam de fauteuil
van opa, van ondergang
gered, de stoelen praten
nog wat na in de ochtend.
Zij wachten op de dingen
die gaan komen: mensen.
Nu alleen het milde licht
op het tafelkleed, asbak
schotels, dienstbaarheid.
==
Dans
Vier mensen aan tafel
in wit, wit licht
en een ander die komt.
Praten zij of kijken?
Uitzinnig danst de ander
tot zij loskomen één
voor één van hun stoel
beleefd luisteren naar
hoe het licht verandert
terwijl zij weg danst
en één zich vallen laat
de anderen blijven staan.
Dans
Vier mensen aan tafel
in wit, wit licht
en een ander die komt.
Praten zij of kijken?
Uitzinnig danst de ander
tot zij loskomen één
voor één van hun stoel
beleefd luisteren naar
hoe het licht verandert
terwijl zij weg danst
en één zich vallen laat
de anderen blijven staan.
==
Thuis
Het televisiebeeld nooit
zo mooi als wanneer
de weerspiegeling van de dag
in het donkere glas
licht geeft: de lucht
door het raam, bomen
omlijst door de gebogen
boekenkast, de glans
van de houten vloer
een stilstaand beeld
met af en toe een vogel
die de tijd aangeeft.
Thuis
Het televisiebeeld nooit
zo mooi als wanneer
de weerspiegeling van de dag
in het donkere glas
licht geeft: de lucht
door het raam, bomen
omlijst door de gebogen
boekenkast, de glans
van de houten vloer
een stilstaand beeld
met af en toe een vogel
die de tijd aangeeft.
==
Statie
Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel, omfloerste trom.
Statie
Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel, omfloerste trom.
==
Ruimte
Hoe groot de wereld is
hoe ver eb, hoe diep
de weg in Brazilië langs
palmbomen en tamarinde
naar de waterwegen
van de rivier en mensen
met manden op hun hoofd
op weg naar hun huis
en achter de bergen
het oerwoud, de donkere
goden, vermoede apen
vissen op weg naar zee.
==
Rust
Hij staarde in het water
maar verloor zich al gauw
in onbestemde gedachten
omdat niets minder geschikt is
ergens over na te denken
dan een stromende rivier
waarin alle gedachten beelden
worden en alle beelden verglijden
in water dat komt en gaat:
muggen, zwaluwen, vlucht.
==
Geschiedenis
Asters onder de lamp en appels
de tinnen koffiekan met kopjes
en onder de tafel het gat
naar de mijn, mijn vader omlaag
hakkend, de lamp in zijn helm
naar een wereld vol gruis
desastreus, moeder zet koffie.
Ik zit aan tafel te denken
aan later als vader
weg is en moeder.
Aan een andere tafel
schrijf ik, onder de lamp.
Ruimte
Hoe groot de wereld is
hoe ver eb, hoe diep
de weg in Brazilië langs
palmbomen en tamarinde
naar de waterwegen
van de rivier en mensen
met manden op hun hoofd
op weg naar hun huis
en achter de bergen
het oerwoud, de donkere
goden, vermoede apen
vissen op weg naar zee.
==
Rust
Hij staarde in het water
maar verloor zich al gauw
in onbestemde gedachten
omdat niets minder geschikt is
ergens over na te denken
dan een stromende rivier
waarin alle gedachten beelden
worden en alle beelden verglijden
in water dat komt en gaat:
muggen, zwaluwen, vlucht.
==
Geschiedenis
Asters onder de lamp en appels
de tinnen koffiekan met kopjes
en onder de tafel het gat
naar de mijn, mijn vader omlaag
hakkend, de lamp in zijn helm
naar een wereld vol gruis
desastreus, moeder zet koffie.
Ik zit aan tafel te denken
aan later als vader
weg is en moeder.
Aan een andere tafel
schrijf ik, onder de lamp.
==
Leven
Even, een seconde of zo
een handeling verbeelden met begin
en eind en alles wat daartussen...
Is dat zo veel minder dan leven
zestig jaar of langer met een huis
een zee, boten van hier naar daar
andere bomen, geuren, taal
of alles op één plaats achter glas?
Waar het om gaat, het gevoel
te leven van een punt naar
een volgend, liefst nog rond-
gaan tot het uitgangspunt.
==
Schrijven
Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.
Leven
Even, een seconde of zo
een handeling verbeelden met begin
en eind en alles wat daartussen...
Is dat zo veel minder dan leven
zestig jaar of langer met een huis
een zee, boten van hier naar daar
andere bomen, geuren, taal
of alles op één plaats achter glas?
Waar het om gaat, het gevoel
te leven van een punt naar
een volgend, liefst nog rond-
gaan tot het uitgangspunt.
==
Schrijven
Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.
==
Gids
Ik ben graag in de berg.
Het is hier rustig en koel.
De lamp voor mijn voet.
Ik weet de weg.
Niemand hoeft te dwalen.
Ik toon beeld en gebruik
de schelp in het krijt
de donkere feestkoepel.
Ik laat de scheuren zien
maak een nieuwe grap.
Ik breek de vuursteen
open: oerwater.
Gids
Ik ben graag in de berg.
Het is hier rustig en koel.
De lamp voor mijn voet.
Ik weet de weg.
Niemand hoeft te dwalen.
Ik toon beeld en gebruik
de schelp in het krijt
de donkere feestkoepel.
Ik laat de scheuren zien
maak een nieuwe grap.
Ik breek de vuursteen
open: oerwater.
==
Egyptisch
Negen centimeter groot
is het gat naar de put
waar de zonneboot
ligt te wachten.
Een boot in de grond
geborgen in segmenten.
In de kajuit op het dek
staan glanzende kisten.
Veertig meter is de boot
als hij gaat varen
van oost naar west
weg van Gizeh in Dashar.
Binnen het cederhout
het goud, de oude lucht.
Egyptisch
Negen centimeter groot
is het gat naar de put
waar de zonneboot
ligt te wachten.
Een boot in de grond
geborgen in segmenten.
In de kajuit op het dek
staan glanzende kisten.
Veertig meter is de boot
als hij gaat varen
van oost naar west
weg van Gizeh in Dashar.
Binnen het cederhout
het goud, de oude lucht.
==
Cycladisch
1
Zo eindigt een zeevaarder
die zeilde naar Kreta of Troje.
Zijn lijk ligt op de rechterzijde
rug naar de achterkant van het graf
in gehurkte houding
armen voor de borst.
Zo eindigt een zeevaarder
voor de gesloten ogen
een loden modelschip
naast hem het idool.
2
Het eilandenmarmer is stil.
Haar delta boven de dijen.
Een vrouw, de borsten
licht aangezet, in kalme
extase, op de tenen
de armen gevouwen, klaar.
==
Dood
Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu leest, zag
nooit de hand die nu schrijft.
==
Sluier
Ik zal me voor je verhullen
en zo aantrekkelijk zijn.
Ik geef me, ik wijs je af
achter tule verborgen.
Vertel me nog eens over
die ander die nader kwam.
Hier sta ik, beschikbaar
raak me niet aan.
Cycladisch
1
Zo eindigt een zeevaarder
die zeilde naar Kreta of Troje.
Zijn lijk ligt op de rechterzijde
rug naar de achterkant van het graf
in gehurkte houding
armen voor de borst.
Zo eindigt een zeevaarder
voor de gesloten ogen
een loden modelschip
naast hem het idool.
2
Het eilandenmarmer is stil.
Haar delta boven de dijen.
Een vrouw, de borsten
licht aangezet, in kalme
extase, op de tenen
de armen gevouwen, klaar.
==
Dood
Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu leest, zag
nooit de hand die nu schrijft.
==
Sluier
Ik zal me voor je verhullen
en zo aantrekkelijk zijn.
Ik geef me, ik wijs je af
achter tule verborgen.
Vertel me nog eens over
die ander die nader kwam.
Hier sta ik, beschikbaar
raak me niet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten