The shape of water

Veel lof voor idiote film The shape of water

Dat de schoonmaakster schattig is, is buiten kijf, maar dat ze verliefd wordt op een visman is onwaarschijnlijk, ook al probeert de verhalenverteller het aannemelijk te maken doordat het meisje wees is en doordat ooit (waarom?) haar stembanden zijn vernield. Ze heeft in haar haar hals drie strepen als een litteken van de operatie. Ze communiceert met gebaren en de visman begrijpt die gebaren. Ze doet ‘ei’ en hij doet haar na ‘ei’. Ze neemt een platenspeler mee en ze draait een plaat voor hem en doet ‘muziek’ en hij doet ‘muziek’. Allemaal nogal onwaarschijnlijk vanwege het zeer beveiligde complex waar zich dit allemaal afspeelt en dan ook nog de aparte ruimte die is afgesloten met een cijferslot. Goed, zij krijgt als schoonmaakster de cijfercombinatie, maar die sessies zijn toch onwaarschijnlijk en ook wel idioot.
Ze is bevriend met een collega, een zogenaamd zwarte vrouw, ook een schat, die haar antwoorden vertaalt voor een Amerikaanse hufter, een baas. Die baas zegt natuurlijk vreselijke dingen over schoonmaaksters en negers
Hij heeft de visman gevangen en in een druktank vervoerd, hoewel hij ook buiten het water kan functioneren. Niet te lang en hij moet groen spul krijgen en het water moet zout. Dat levert allerlei humoristische scènes op. Het meisje, Elisa, houdt een zoutbus omgekeerd vast, waarbij het zout op de grond van de badkamer stroomt. Ze heeft de visman gered en naar huis gebracht, met hulp van de tekenaar bij wie ze woont en die homoseksueel is en daarom uit een eettent wordt gezet.
Dat was allemaal heel spannend, want de hufter had Elisa’s plannen uiteindelijk door en hij was zeer gevaarlijk.
Hij martelde de visman met een stroomstok.
Waarom dit allemaal gebeurt? Het heeft veel te maken met begin jaren zestig koude oorlog-gedrag. Amerika tegen de Sowjet-Unie. Er speelt ook een cliché-klootzak-generaal een rol. Hij bedreigt de hufter, die geen fout mag maken. De hufter is ook een beetje zielig: hij kauwt kindersnoepjes, heeft schattige kinderen die kijken naar een zwart-wit tv-beeld van Ed en het sprekende paard. Hij heeft ook een cliché-Amerikaans vrouwtje, zo’n Madman-vrouwtje uit het begin, dat zich overdag laat neuken, zo’n beetje met kleren aan, maar hij wil niet dat ze praat. Er is ook een scène waarin hij Elisa een omgevallen glas water laat schoonmaken en hij probeert haar te verleiden, omdat ze stom is.
Elisa vrijt met haar visman in bad en later, ook weer humoristisch, in de hele badkamer als een aquarium, waarbij ze het water probeert tegen te houden met wat kussens bij de drempel. Tevergeefs. In de onderliggende bioscoop gaat het geweldig lekken. Een man, ook weer geestig, is in slaap gevallen bij een film, maar hij krijgt een drup in zijn opengevallen mond en schrikt wakker. Dat vrijen met de visman roept weer humor op, want haar vriendin, die zelf last heeft van een luie man die ’s nachts voortdurend scheten laat, (‘als scheten woorden waren, was hij een Shakespeare’) zegt zoiets als dat elke man zijn penis kan verbergen. De visman doet dat in een plooi. Maar hij is dus wel in staat om de schattige blote Elisa te nemen.

Aan het eind worden ze allemaal neergeschoten, maar de visman is ook een visgod. Hij kan wonden genezen door hand (met vlies)-oplegging. Hij springt met Elisa in het water en daar kan ze ademen in het water, doet haar ogen open en ze leven nog lang en gelukkig. Elisa als omgekeerde zeemeermin, als niet zo erg mooie beauty en haar beest.
Wie ook wordt neergeschoten is een Russische spion-wetenschapper, omdat hij niet meer vertrouwd wordt. Hij wil de visman niet doden en hij helpt Elisa met het ontsnappen van de visman. Vreselijk spannend: haar tekenaar (die door een reclamebaas op een koude manier wordt afgedankt) maakt een vals pasje. De MP vertrouwt het niet en neemt hem onder schot, maar dan wordt hij door de spion in een nekklem gezet. De tekenaar rijdt door, neemt de was met de visman in ontvangst, met Elisa en rijdt weg. Ze worden beschoten door de hufter en bewakers, maar ontsnappen.
Later wordt de neergeschoten spion met een stroomstoot gedwongen te zeggen wie de ontvoerders zijn, zodat de hufter achter de schoonmakers aankan. Hij komt, geheel volgens het cliché van misdaadseries net op tijd bij het dok aan en schiet dus Elisa en de visman neer. Shakespeariaans drama? Nee, de tekenaar slaat hem neer en nadat de visman zijn wonden heeft geheeld, krijgt de slechterik nog een fatale uithaal met zijn klauw. De politie komt er aan, gewaarschuwd door de zwarte vriendin. Wat gebeurt er met de hufter? Is hij dood? Wordt hij ingerekend of verpleegd en vrijgelaten of zorgt de generaal er voor dat hij alsnog wordt geliquideerd? Wat gebeurt er met de schattige kinderen en het praatzieke vrouwtje? Krijgt zij weduwenpensioen? Zoekt zij een nieuwe hufter? En de kinderen? Groeien zij op met de Amerikaanse ‘waarden’?