zondag 9 januari 2011

Aanpassing

Aanpassing

Lang geleden las ik een verhaal over een man op een vreemde planeet. Zijn medereizigers waren omgekomen en hij liep lang door zandduinen tot hij bij een soort oase kwam met gebouwen. Hij had nog maar een paar slokken water. In de huizen vond hij troggen waaruit na enig gedoe een soort pap kwam. Hij brandde zijn vingers aan de zure substantie en vreesde te moeten sterven. Ook hoorde hij een vreselijk geluid waar hij voor vluchtte, maar na een tijd bleek de pap zich aan te passen aan zijn honger en het lawaai werd mooie muziek. Vooral dat was me veertig jaar bijgebleven: het knielen voor de trog, het opslobberen van de pap en de doordringende muziek.

Het leek of het dorp zich aan de reiziger aanpaste, maar aan het slot van het verhaal bleek dat hij een lange staart had en een spitse snuit. Hij had zich aangepast.

Het verhaal stond in een boekje uit de Ooievaarreeks met sf-verhalen. Ik moest het ergens hebben en ik zoch het in mijn kasten, maar het bleef onvindbaar. Nu zocht ik via Google de reeks en herkende de titel: De stenen bloedzuiger, verzorger Sybren Polet. Ik kon nu naar de bibliotheek, niet de openbare, want die heeft steeds minder in voorraad, maar gelukkig koestert de ub nog een magazijn.

De verschrikking van de dorst, honger, eenzaamheid, de gruwelijke geluidservaring en tenslotte de totale aanpassing aan de omstandigheden. Wat we mooi vinden is betrekkelijk. We gaan mooi vinden wat ons wordt aangeboden. Op den duur moeten we wel, als we willen blijven leven. Het is een schrikbeeld: de illusie van goede smaak in deze tijd van commerciële overheersing van de cultuur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten