zondag 9 januari 2011

Wrok of ressentiment

Wrok of ressentiment

Als het fascisme terugkomt - en het dreigt altijd terug te komen - gaat het dit keer gekleed in een valse mantel van vrijheid. Partijen die het volk vrijheid beloven, maar het een dictatuur geven. Er staat een leider op die het volk moet volgen. Hij heeft geen of een vaag programma. Je kunt geen lid worden van zijn partij. Je moet je overgeven aan zijn vaderlijke optreden: streng en onrechtvaardig, maar dat laatste weet je nog niet. De leider geeft het volk allerlei vermaak en zorgt er voor dat de media in zijn macht komen, zodat het volk geen tegengeluiden meer hoort of ziet. Dat lukt niet helemaal, er zijn altijd tegenstemmen, maar de leider laat ze overschreeuwen door auditief geweld, maakt ze bijna onzichtbaar onder glitter en sexueel tv-vermaak.
Wie volgen hem? Mensen die om de een of andere reden vinden dat ze te weinig respect ontvangen. Met respect bedoelen ze dat een ander alles goed moet vinden wat zij bedenken en uitvoeren. Ze denken dat vroeger alles beter was; ze hebben heimwee naar hun nestgeur. Ze zijn trots op hun nest. Vreemdelingen zijn bedreigend; van oudsher joden, later ook negers en islamieten. Ze zijn jaloers op mensen die boeken lezen en/of naar concerten gaan. Wat zien en begrijpen en horen die intellectuelen wel wat zij niet kunnen volgen? Doe maar gewoon en eet je hamburger en drink je pilsje bij een lekkere geile soap.


Berlusconi onder andere weet precies hoe hij zijn volk moet behagen. Zelf heeft hij ongeveer de zelfde verlangens en daarom begrijpt hij zijn kiezers zo goed. Hij heeft het geld om naakte vrouwen op te laten draven en te laten zwemmen in champagne. Hij doet krampachtige pogingen om jong te blijven, want jonge virielheid is een eis van de politiek van 'eigen volk eerst'. Hij voelt zich niet solidair met zijn leeftijdgenoten; ze mogen doodvallen als ze eerst maar op hem stemmen.


Ressentiment (wrok) is een psychische zelfvergiftiging. Men houdt voor goed of het beste wat slecht of minder goed is. In zijn onmacht de waarde van de ander te realiseren gaat men de waarde van de ander negeren. De wrok, het ongenoegen of zelfs de haat uit zich in een emotionele reactionaire houding ten aanzien van alle zogenaamde beterweters. Het is het resultaat van onmacht. De ressentiment-persoon zoekt de oorzaak van zijn onmacht niet in zichzelf maar wijst een schuldige buiten zichzelf aan. Het kan gericht zijn tegen een persoon, hele klassen van mensen, sociale toestanden of zelfs het bestaan van de gehele mensheid. Zij voelen zich gerechtvaardigd om mensen op te blazen, bij honderdtallen.


'Ressentiment treedt in strikte zin op wanneer er in een persoon sprake is van een totale afwezigheid van pogingen zichzelf in morele zin te overwinnen ( ...) Altijd is er sprake van een onmacht in de met ressentiment beladen persoon. Deze onmacht wordt verbonden met verbetenheid, ofwel psychische afstomping, wat inhoudt dat alle vijandige affecten verborgen worden in de duistere diepte van de ziel, opdat deze voortdurend gevoed wordt met dit emotionele gif waardoor de haat jegens haar object of objecten groeiende blijft.' (Wikipedia)



Eigenliefde is naastenhaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten