zondag 9 januari 2011

Omgekeerd vissen

Omgekeerd vissen

Het volk slentert langs de stalletjes met schilderijen. Tientallen kunstenaars, meest aardige, interessante mensen, tonen hun produkten. Ze hebben betaald voor hun plek en hopen iets te verkopen of op zijn minst op enige belangstelling, maar meestal tevergeefs. Het gebrek aan belangstelling is verpletterend en leerzaam. Eén op de vijftien slenteraars kijkt even naar de schilderijen. Sommige vallen op door kleur of eigenaardige vormgeving. De kunstenaars zitten aan het eind van de fair. Het volk is al moegekeken en moegekocht. Om 12 uur komen de vreterijen langs. Veel dikke mensen proppen zich vol. Er is een natuurlijke pauze om een uur of een.
Het is echt verbazingwekkend hoeveel nietsziende of onverschillige ogen langs de schilderijen glijden, schilderijen die met liefde en aandacht zijn gemaakt.


Leerzaam? Ja, want de kunstenaars moeten beseffen dat de belangstelling voor kunst minimaal is, reden waarom de politieke partijen rustig kunnen bezuinigen op kunstsubsidies.


Omgekeerd vissen? De schilderijen zijn de vissen, die wachten op een serieuze hengelaar.

Jeroen Boerstra heeft zich ontworsteld aan de situatie. Hij regels een workshop schilderen met kinderen, schoolverf, afwasborstels aan stokken, kleine bezempjes en trekstokken en verder bakken met verf. Dopen maar. Het doek op de grond en het kind aan het werk. jeroen doet het heel goed. Hij geeft compositie-aanwijzingen, neemt het kind serieus, kiest verschillende technieken en als het doek klaar is, houdt hij het op, vraagt applaus, geeft het kind een hand en dan komt de volgende klant; even vrolijk opgevangen.



Accoord, het is een beetje apenkunst, maar de kinderen hebben een vreugdevolle ervaring. Jeroen wordt terecht betaald door de organisatie , want hij vergroot de aantrekkelijkheid van de fair.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten