zondag 9 januari 2011

Treurnis van de geest...

Treurnis van de geest...

José komt moe thuis. Zij is alleen. De discipline vraagt om eten klaar te maken, maar na twee happen verdwijnt de trek. Het eten maakt haar misselijk. Ze gooit het weg en gaat op een bank zitten. Wat te doen? Ze wil niet eten, ze wil niet praten, ze wil niet nadenken. Alles staat haar tegen. Ze wil evenmin haar huis ontvluchten, de straat opgaan, want ook de mensen buiten staan haar tegen.
Ze is dodelijk vermoeid, maar kan niet slapen.
Haar buik voelt zwart.
Ze denkt dat de oorzaak is dat ze is afgewezen door een vriend. Hij heeft verboden te komen, hem op te bellen, te mailen. Hij zegt: 'Laat me met rust!' Ze is er van in de war geraakt, heeft andere mensen opgezocht, maar die begrijpen haar niet en vinden dat ze zeurt.
Ze wil niet dood, ze wil juist zo graag leven en mooie dingen maken en mooie muziek horen, goede gesprekken voeren, lekker koken voor iemand, praten over verhalen, gedichten. Ze voelt zich schuldig omdat ze niet gewoon kan leven en genieten. Ze voelt zich machteloos.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten