zondag 9 januari 2011

Hertog Willem van Normandie

Hertog Willem van Normandie meende de belofte te hebben Koning van Engeland te worden na de dood van Edward the Confessor, maar er was nog iemand die deze belofte zei te hebben gekregen: Harold, Earl van Wessex. Hij werd koning van Engeland. Willem verkondigde dat hij moest aftreden. Harold weigerde. Hij vocht met succes tegen een derde kaper op de kust, Koning Harold Hardrada van Noorwegen, bij York. Dat gaf Willem gelegenheid, geholpen door gunstige wind, te landen eind september bij Pevensey; een vloot met onervaren zeelui, maar gedisciplineerde Franse ridders, voetvolk, boogschutters, ongeveer zesduizend aanvallers. Hij marcheerde op 13 oktober naar een open plek ten noorden van Hastings, die nu Battle heet. Harold kwam snel terug uit York. Hij liet zijn mannen de vierhonderd kilometer in hoog tempo afleggen. Ze waren zwaar bepakt, vermoeid van de gewonnen strijd, maar vastbesloten Willems troepen te verslaan. Harold had beter kunnen wachten op meer manschappen, meer rust, maar hij wilde Willem verrassen. Dat lukte niet. Willem stond hem onder aan de heuvel op te wachten. De strijd begon ‘s morgens 14 oktober 1066. Dat kwam Willem goed uit. Zijn troepen waren op vreemd grondgebied en zij zouden het op den duur alleen maar moeilijker krijgen met de voedselvoorziening. Ze hadden de omgeving van Hastings al leeggeplunderd.
 Op de heuvel stonden de Engelsen in gelid, schild aan schild als een muur. De Normandiërs kwamen schreeuwend boven en beukten op de muur. De vechtenden stonden zo dicht bij elkaar dat de doden niet vielen. 
Als je de wapens bekijkt, vraag je je af waar de vechtenden de moed der wanhoop vandaan haalden om te vechten. Zouden ze worden afgemaakt door hun eigen leiders? Bijlen waarmee je een hoofd kon klieven of een arm afhakken; pijlen waarmee het voetvolk in oog of hart getroffen werd (en uiteindelijk ook Harold; in elk geval werd hij gedood). Er vocht een bisschop mee, maar hij vocht met een knuppel, dat was minder bloederig naar eigen zeggen. De strijd duurde de hele dag tot het donker was en de gewonden werden afgemaakt en beroofd. Willem won omdat zijn soldaten beter getraind waren, minder moe, beter gevoed. Hij liet zijn soldaten zogenaamd vluchten en toen de Engelsen er achter aan gingen, verbraken ze hun schildmuur. Plotseling keerden de Normandiërs om en omringden de Engelsen met hun paarden en verpletterden hen. 
Willem werd de Veroveraar en Koning van Engeland ten koste van duizenden strijders. In zijn kielzog kwamen de Benedictijnen om de beschaving verder uit te bouwen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten