zondag 9 januari 2011

Opdringerigheid

Opdringerigheid



Gelly Talsma van de Culturele Onderneming heeft een nieuw plan bedacht: gedichten bij een oversteekplaats. Als het licht op rood gaat, hoor je een gedicht. Aardig idee, zou je zeggen. De eerste dichter die gaat inspreken is Kopland. Goede keus, want hij is bekend en nog een goede dichter ook. Waarom voel ik dan toch een lichte ergernis? Ben ik jaloers? Denk ik aan het gedicht 'Hoe je verder moet'?

Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit

over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis
dat al is verdwenen
en straks vergeten.

Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plassen, het beeld
van de takken waar je
tussen hangt, pats!
in het water.

Zo kom je verder
weg van wat is geweest.

Mijn zoon heeft het ooit op You Tube gezet en gister vroeg iemand om uitleg.
Wat zou ik doen als Gelly mij vroeg om een gedicht in te spreken? Wat is mijn bezwaar? Het is de opdringerigheid. De passanten staan niet te wachten op een gedicht, maar ze moeten het wel horen. Bij You Tube kun je het ongewenste wegklikken. Een gedicht op straat kun je ongelezen passeren, maar een dichter bij een oversteekplaats kun je alleen vermijden door knopjes in je oren met je favoriete muziek, of misschien een voorgelezen roman. Gedichten moet je opzoeken; ze moeten zich niet aan je opdringen. Je kunt ze alleen in vrijheid genieten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten